Aan alles komt een eind, zo ook aan de vakantie. Dus tik ik dit blogje thuis vanaf de bank bij Lov’je na een akelig kort nachtje. Blij en opgelucht dat ik dit blogje kán tikken trouwens vanaf de bank, want dat had zomaar anders kunnen zijn. Daarover later meer.
Nog even over die kudtvulkaan. We hadden dus geboekt voor een nachtje slapen in de berghut wat niet doorging, maar niet getreurd, we hadden ook nog 2 tickets op onze vakantiezak om op de dag van vertrek naar de top te klauteren. Hoezee. Per dag mogen er namelijk maar een x-aantal mensen naar de top, om filevorming en valpartijen bij de kraterrand te voorkomen. Vandaar.
Gisterenochtend de wekker gezet, de avond ervoor de koffers al ingepakt, alles klaargelegd en voorbereid. We hoefden alleen nog even te ontbijten, plantenstekjes in te pakken, bergschoenen aan te trekken, uit te checken en vort met de goat op naar de top van de Teide. Terwijl ik de wekker uit zet, Lov’je zich uitstrekt en we voor zijn onze doen heel vlot aan de koffie en croissantjes zaten, stak de wind op. Dat zagen we de avond ervoor al op de site van de Teide maar zolang er ‘cable car open’ staat is er hoop. We hadden ons laatste slokje koffie nog niet doorgeslikt of hopsakee, de Teide site veranderde in een grote rode balletjesbak: alles dicht ende gesloten. Daaaaag laatste mogelijkheid om een zwavelvergiftiging op de lopen….
Dan maar in de zon. Ik nestelde me onder een parasol in shirt en korte broek, want op de valreep had ik me enorm verbrand de dag ervoor. Je snapt het niet, want het was vooral bewolkt de afgelopen 12 dagen en dan nog zie ik kans om te verknetteren. Lov’je lag naast me wel lekker in de zon met z’n goddelijke lijf, wat ook onze depressieve, ‘s nachts door kamermuren heen krijsende, jonge Russische buurvrouw niet ontgaan was. Ze knoopte een praatje met hem aan, maar blokkeerde toen hij haar beleefd in het Engels antwoorde, waarop ze zich als een vogelnestje in de jacuzzi opbaarde en daar bleef liggen. Gelukkig was het Lov’jes lucky day! Toen hij de jacuzzi voor zich alleen had en enorm genoot van het uitzicht, de zon en de laatste vakantie oprispingen, veranderde zijn jacuzzidroom in een heuse Russische nachtmerrie.
Vanuit het niets kwamen er 30 kalknagels het jacuzzi-trapje opdenderen en nestelden zich zonder pardon naast hem onder water. En ik? Ik lag erbij en keek ernaar. Ik maakte foto’s van zoveel ‘once in a lifetime’ geluksmomenten voor mijn eigenste Lov’je. De bofbil!
Conclusie na deze laatste vakantie update: jammer van de bewolking, de sneeuwbui op dag 2, de gesloten kabelbaan precies op de dagen dat we geboekt hadden en de invasie van Russen zover het oog reikte. Fijn dat we meer zon hebben gehad dan thuis, we samen met/van elkaar enorm genoten hebben, we veel gezien hebben en weer veilig thuis kwamen om 4.11 uur vannacht. Ja, want dat laatste is niet vanzelfsprekend. Toen ik op Schiphol, terwijl we op onze koffers stonden te wachten, volgens afspraak de voor de vakantie reeds gereserveerde taxi belde, vertelde een slaperige stem mij dat we 5 dagen te vroeg zijn. WTF! 5 dagen te vroeg?! Ja, onze rit stond pas voor de 13e gepland. Hebben wij weer! Gewoon 5 dagen te vroeg thuis! Hadden we gewoon nog 5 dagen langer van de Russen, de bewolking zon, elkaar en de vulkaan kunnen genieten!
Als straf (?) reed de taxichauffeur ons in een heuse dodemansrit naar huis; midden op de weg; gas geven als er stoplichten op rood stonden en dan net op tijd toch remmen zodat ik m’n tandjes uit de lederen bekleding van de stoel voor me kon wrikken en geen woord wisselen in gebrekkig Nederlands wat misschien maar beter was ook. Maar héé, we zijn we weer!
Zeau en nu eerst de kachel maar eens op 20 graden zetten.
